Nevermind the Bollocks

Μου ηρθε στο email σήμερα το πρωι... αγνώστων στοιχείων η προέλευση και ο συγγραφέας.
Λυπηρό και πάρα πολυ αληθινό! Δεν έχω κάτι με τους πλούσιους... Με τους νεοπλουτους τους, τους επιδειξίες, τους δήθεν τάχα μου... αυτούς δεν χωνεύω... οκ ρε φίλε έχεις λέφτα, εμένα δεν με νοιάζει καθόλου ομως... γκεγκε??? έχω και εγώ... και λοιπόν? θες να τα μετρήσουμε να δουμε ποιός έχει ποιο πολλά?

===========================================

Ελλαδαρα σήμερα ....

Μεσημέρι, Κολωνάκι, καφέ στην πλατεία.
Είναι αποκλεισμένο περιμετρικά, μπράβοι σε σχήμα Π, περαστικοί κοιτάζουν περίεργοι το θέαμα.
Στη μέση αυτός, μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο, όρθιος μιλάει στο κινητό. Πίσω του άλλος μπράβος, κρατάει στα χέρια ευλαβικά το πούρο.
Γυρνάει, τραβάει μια ρουφηξιά, συνεχίζει, ο κολαούζος το κρατάει, περιμένει την επόμενη ρουφηξιά. Μπράβος πούρου, επαγγέλματα του μέλλοντος.
Φθινοπωρινό μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, η δημόσια επίδειξη της αήττητης ηλιθιότητας. Είναι πλούσιος. Έχει πολλά λεφτά, από πού, απροσδιόριστο.
Οι πλούσιοι αυτής της χώρας δεν κάνουν, έχουν.
Κάτι γενικώς, καράβια, προμήθειες, λαθρεμπόριο πετρελαίου, πλαστά τιμολόγια, ποδοσφαιρικές ομάδες-πλυντήρια, αγοραπωλησίες παικτών, εικονικά συμβόλαια, πουλάει φάρμακα στα νοσοκομεία στην τριπλάσια τιμή, εισαγωγή από την Κύπρο, εκμεταλλεύεται εμπορικά ακίνητα της εκκλησίας, καταπατάει δημόσιες εκτάσεις, χτίζει στη Μύκονο συγκρότημα κατοικιών με συνέταιρο γνωστό πολιτικό, αλλαγές συντελεστή δόμησης μόνο για την περίπτωσή του, έχει αναλάβει τη διαφημιστική καμπάνια υπουργείων, διαχειρίζεται τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, πουλάει τηλεοπτικά κανάλια που του χαρίζει το κράτος, αύξηση κεφαλαίου, τραπεζική εγγύηση, δάνεια, offshore εταιρείες, κωδικοί, μπράβοι. Πούρα. Χοντρός σβέρκος.
Οι περαστικοί απολαμβάνουν το θέαμα. Κουνάνε το κεφάλι ειρωνικά.
Το θέμα είναι τα λεφτά, αυτό μου είπε κι ο μπαμπάς.
Μια χώρα που δεν παράγει τίποτα και έχει τόσους πολλούς πλούσιους.
Δεν δημιουργούν αλλά έχουν διασυνδέσεις. Σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις. Βιτρίνες. Ταμίες. Μεταφορά χρήματος, όχι δημιουργία πλούτου.
Δεν βγάζουν χρήματα, υπεξαιρούν.
Οι πλούσιοι ξέρουν πολύ καλά από πού προέρχονται τα χρήματά τους.
Τα αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι ως προϊόν εγκλήματος.
Τα τρώνε γρήγορα και επιδεικτικά. Όπως οι γκάνγκστερ.
Σε ολόκληρο τον κόσμο μόνο δύο άρχουσες τάξεις έχουν υιοθετήσει ως τρόπο ζωής το lifestyle της κολομβιάνικης μαφίας.
Οι Ρώσοι ολιγάρχες και οι Έλληνες πλούσιοι.
Θηριώδη τζιπ στα στενά δρομάκια, παρκαρισμένες πόρσε στα κλαμπ, αστυνομική προστασία, γουόκι τόκι, μπράβοι, ημίγυμνες ξανθιές, χοντροί σβέρκοι.
ΚΔΟΑ. Κτηνώδης δύναμη ογκώδης άγνοια.
Στον υπόλοιπο κόσμο οι πραγματικοί πλούσιοι μοιάζουν με φοιτητές στα Εξάρχεια. Σνίκερς, φούτερ και κουκούλες.
Ανακάλυψαν ένα τσιπάκι, έστησαν τη Microsoft, την Apple, έφτιαξαν ένα πρόγραμμα, φαντάστηκαν μια κοινότητα, το FaceBook, βάζουν την εταιρεία τους στο χρηματιστήριο έναντι 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων φορώντας τζιν, στο υπόγειο γκαράζ παίζουν ακόμα Nirvana με τις φοιτητικές τους κιθάρες.
Εδώ δεν υπάρχουν κιθάρες.
Ούτε πανεπιστήμια. Ελληνικός ληστρικός μικροκαπιταλισμός, κλοπιμαία.
Ξαπλώστρες 3.000 ευρώ στην παραλία, ο ένας δίπλα στον άλλον..
Πάνω στον άλλον. Όλοι μαζί.
Δεν θέλουν να κρυφτούν, θέλουν να φανούν.
Ποιος έχει το πιο μεγάλο, σπίτι, το πιο μεγάλο, κότερο.
Αγωνιούν για μια φωτογραφία τους σε φτηνές κίτρινες φυλλάδες που λερώνεσαι άμα τις ξεφυλλίσεις.
Αγοράζουν παρέα, δημοσιότητα, σεξ, σταρ, μις, θεές, απόλυτες, υπέρλαμπρες, δίμετρες. Ξανθιές με μαύρη ρίζα.
Από τη μαζική παραγωγή των καλλιστείων. Μια δυο γυμνές φωτογραφίες και μετά στον αγώνα.
Στο ανελέητο κυνήγι στη σκληρή ζούγκλα της ζωής.
Η ανεργία στις νεαρές γυναίκες μέχρι τα 30 φτάνει στο 40%.
Πιράνχας, κόβουν βόλτες από φωτογράφιση σε κότερα, από πασαρέλα σε επισκέψεις κατ' οίκον.
Το ίδιο παμπάλαιο συγκινητικό όνειρο. Μια μέρα ο πελάτης θα ερωτευτεί και θα την κάνει κυρία.
Ένας γάμος, τώρα πριν να 'ναι αργά, τα χρόνια περνάνε γρήγορα, νέο εμπόρευμα βγαίνει στην αγορά κάθε σεζόν.
Τα πούρα διαλέγουν. Επιλέγουν την επόμενη trophy wife.
Επιλέγουν και επιλέγονται. Ε9 κυκλοφορούν σε φωτοτυπίες, αγοραπωλησίες, ντιλ κλείνονται..
Τα κοσμικά περιοδικά γράφουν για πανέμορφα μοντέλα που φωτογραφίζονται σε ακριβά μαγαζιά με νεαρούς ζεν πρεμιέ της αθηναϊκής νύχτας. Εννοούν escort συναντάνε γιους πλουσίων με την ελπίδα να «κατακτηθούν». Νέες ιδιότητεςτης κοσμικής ζωής. Κληρονόμοι.
Γιοι εισηγμένων. Πολύφερνοι γαμπροί με πολλές κατακτήσεις. Οι βίζιτες της πρώτης σελίδας.
Ο πλανήτης μπαίνει στον τρίτο χρόνο της οικονομικής κρίσης. Ο δύσκολος χειμώνας. Οι ελληνικές πολιτικές εφημερίδες, αυτιστικές πάντα, στο πιο βαθύ τούνελ της κρίσης, εισάγουν στην ύλη τους κοσμικά ένθετα.
Χρώματα πολύχρωμα, γυαλιστερές φωτογραφίες. Δες το 16χρονο ζάπλουτο ξέκωλο πώς διασκεδάζει στα μπουζούκια.
Ζηλεύεις; Δες το νεαρό πάμπλουτο κληρονόμο αγκαλιά με τη θεά, την προκλητική miss young. Θα κάνουν προγαμιαίο συμβόλαιο;
Η Ελένη ρίχνει με νάζι το τιραντάκι να φανεί η ρόγα, πέφτει η τηλεθέαση.
5.000 άτομα στο γάμο, τραγούδησε ο Ρέμος, εσύ δεν ήσουν εκεί;
Εσένα ο μπαμπάς σου δεν έκανε λαθρεμπόριο πετρελαίου; Η μαμά σου δεν ήταν συμβολαιογράφος στα μεγάλα ντιλ ακίνητης περιουσίας;
Δεν ξέρεις ούτε ένα γενικό γραμματέα υπουργείου, έναν ταμία κόμματος έστω; Τι άτυχος που ήσουν.
Όλα διορθώνονται όμως, άρχισε τώρα, κάνε κοιλιακούς, κάνε προσθετικές στήθους, κάνε κάτι. Αν δεν είσαι αγοραστής, γίνε τουλάχιστον εμπόρευμα. Η Ελλάδα, αδιόριστη πτυχιούχος, κλείνει τα μάτια, πέφτει στο κρεβάτι για μια μονιμοποίηση στο δημόσιο, υπέρβαρη πηδάει απ? το μπαλκόνι.
Γυρνάει το ρολόι μια ώρα πίσω μεσάνυχτα Κυριακής, ετοιμάζεται για τον πιο βαρύ χειμώνα. Μπερδεμένη, πεινασμένη, εν πλήρει συγχύσει, δηλώνει αθώα.
Ήταν ωραίο το έργο, εύκολο, χωρίς κόπο, θεαματικό σαν μεταμεσονύχτια κολομβιάνικη σαπουνόπερα του Άλφα με βαρόνους κοκαΐνης, μπράβους και μικρά κοριτσάκια που πάνε στον πλαστικό χειρούργο με παιδιάστικη αφέλεια για να πιάσουν την καλή, να τις διαλέξει ο αρχηγός της συμμορίας. Κρατάει 45 λεπτά.
Μετά ακολουθεί τελεμάρκετινγκ.
Κατσαρόλες, στρώματα και όργανα γυμναστικής, 29,99 ευρώ σε 6 δόσεις.
Συμπληρώνω:
Πού είναι η άλλη Έλλάδα; Η Ελλάδα του 5%. Η Ελλάδα της γνώσης, της επιστήμης και της έρευνας. Η Ελλάδα της τέχνης, του πολιτισμού και του πνεύματος. Η Ελλάδα του (αντοπάριστου (βλέπετε χρειαζόμαστε επεξηγήσεις γιατί κινδυνεύουμε να παρεξηγηθούμε!!!)) αθλητισμού, της ευγενούς αμίλλης και του θαυμασμού του καλού καγαθού. Η Ελλάδα της δουλειάς, της προκοπής και της εξέλιξης. Η Ελλάδα του μέτρου. της μετριοφροσύνης και της σύνεσης. Κι όμως υπάρχει η Ελλάδα αυτή, υπάρχει, αναπνέει και λειτουργεί.
Μόνο που είναι χαμένη στο υπόλοιπο 95% όπως περιγράφεται στο παραπάνω κείμενο. Αυτό το 95% χρεωκόπησε την Ελλάδα. Η διάσωσή της είναι το 5%.
Ανακαλύψτε το, αποκαλύψτε το, διαδόστε το, ενισχύστε το, συμπληρώστε το....
Ίσως τότε φανεί η αρχή της ελπίδας............................
Αφιερωμένο στους φίλους μου
=============================================

34 χρονια μετα.....
Δες, μάθε, θυμήσου. Γιατί πολύ
απλά, κανείς δεν έχει δικαίωμα να ξεχάσει. Οπωσδήποτε όχι, αν θέλει να
λέγεται πολιτισμένος.

"...ες γην εναλίαν Κύπρον..."
http://enaliakypros18.blogspot.com/2008/07/blog-post.html)
Κι όμως ξεχάσαμε.
Την εισβολή, τον ξεριζωμό, τους θανάτους, τους βιασμούς, τις λεηλασίες.Σε μια εποχή που οι "προοδευτικοί" σε Ελλάδα και Κύπρο μας κάνουν πλύση εγκεφάλου για την ελληνοτουρκική φιλία, το να θυμάσαι είναι πολυτέλεια.
Στην Σμύρνη έγινε συνωστισμός, ενώ στην Κύπρο μία ειρηνευτική επιχείρηση των αδελφών μας των Τούρκων...
Κι όποιος πει το αντίθετο, αλίμονό του.
Ραγιάδες μας έχουν καταντήσει.
Ραγιάδες με ευνουχισμένη μνήμη κι ευνουχισμένη ψυχή.
Ο ελληνισμός στάθηκε άτυχος. Διότι του έτυχε για εχθρός ο χειρότερος λαός, η μάστιγα της ανθρωπότητας, που απ' όπου πέρασε μόνο αίμα και θάνατο άφησε πίσω του.
Οι "άλλοι" τέτοια μέρα, λένε πως δεν φταίνε οι Τούρκοι αλλά εμείς που κάναμε το πραξικόπημα.
Εμείς οι ίδιοι δηλαδή δικαιώνουμε την εισβολή.
Προσέξτε το παράλογο του ζητήματος.
Γίνεται ένας φόνος, κι αντί να καταδικάσεις τον δολοφόνο, καταδικάζεις εκείνον που του πούλησε το όπλο...
Υπάρχει σωτηρία για τον ελληνισμό;
Η λογική μου λέει πως όχι.
Διότι ο Έλλην πάει κατά διαόλου, σε όλους τους τομείς.
Στην ψυχή μου όμως βρίσκονται δυο στίχοι απ' τους Πέρσες του Αισχύλου [821-822]

ὕβρις γάρ ἐξανθοῦσ' ἐκάρπωσεν στάχυν
ἄτης, ὅθεν πάγκλαυτον ἐξαμᾶ θέρος

Η ύβρις θα φέρει την άτη, κι αυτή με την σειρά της θα θερίσει τον θρήνο.
2.500 χρόνια πριν, ο Αισχύλος μίλησε γι αυτό που εμείς σήμερα ονομάζουμε γενικά κι αόριστα "θεία δίκη".
Κι ακόμη παλιότερα ο Ηράκλειτος, ο οποίος είχε "υποψιαστεί" πως όποιος διαταράσσει την τάξη των Θεών τιμωρείται ανελέητα.
Κι αν δεν υπάρχει θεία δίκη;
Τουλάχιστον ας θυμόμαστε.
Μονάχα αυτό...
"...ες γην εναλίαν Κύπρον..."
(http://enaliakypros18.blogspot.com/2008/07/blog-post.html)